Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για την σημερινή ανάρτηση, όχι μόνο γιατί συνοδεύει μια από τις πιο αγαπημένες μου δημιουργίες, αλλά κυρίως διότι το άρθρο που ακολουθεί βασίζεται σχεδόν ολοκληρωτικά στην δική σας συμμετοχή!
Νομίζω πως η ιστορία έχει αποδείξει πως η μέρα του γάμου είναι το γεγονός που όλες οι κοπέλες κάθε εποχής και φυλής ονειρεύονται. Πώς θα είναι ο "πρίγκηπας", σε τί "άλογο" θα έρθει να μας πάρει (πλέον η ερώτηση είναι σε ... πόσα άλογα! 1600; 2000;;), πως θα είναι τα μαλλιά μας, τί λουλούδια θα στολίζουν την εκκλησία και την ανθοδέσμη μας, (εγώ θα βάλω και άλλο ένα: τί τούρτα θα συνοδεύει την τελετή!), κυρίως όμως τί νυφικό θα ντύσει την πριγκήπισσα την ημέρας! Εδώ θα ανοίξω μια πολύ σύντομη παρένθεση.. υπάρχουν και οι εξαιρέσεις στον κανόνα και έχω γνωρίσει δυο απο δάυτες: την φίλη μου την Βίκυ (το "πλουμιστό" αλλιώς) και ... εμένα. Ένα παράξενο πράγμα βρε αδελφέ με μένα.. ήθελα να παντρευτώ φορώντας λινό λευκό φόρεμα και σανδάλια σε ένα ξωκλήσσι, κρατώντας για ανθοδέσμη ένα μπουκετάκι γαρδένια και με έναν γαμπρό να φοράει σκισμένο τζην και λευκό πουκάμισο. Το έζησα; Όχι! Τελικά έκανα γάμο που οι περισσότεροι θα ονόμαζαν "παραμυθένιο". Δεν ξέρω γιατί, πάντως τον απόλαυσα στο μέγιστο! Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.. Σας ζήτησα να μου πείτε μια στιγμή που σας έμεινε από την ημέρα εκείνη, είτε συγκινητική , είτε αστεία. Σας ευχαριστώ όλες όσες απαντήσατε - θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω κάτι αντίστοιχο και με γαμπρούς! Κάτι μου λέει πως η σύγκριση θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και.. αστεία!
Ορίστε, λοιπόν, τί γράψατε. Δεν θα επισημάνω τα προσωπικά στοιχεία, σε περίπτωση που κάποια από εσάς προτιμάει να διατηρήσει την ανωνυμία της!
"Παντρευτήκαμε με πολιτικό τον Μάρτη του 2009 & ήμουν έγκυος σχεδόν 4 μηνών,μέχρι εκείνη την ημέρα δεν είχα ''ακούσει'' καθόλου τον μπέμπη μας όταν ξαφνικά την ώρα που ο δήμαρχος απευθυνόμενος σ'εμένα ρώτησε αν δέχομαι τον Ν. ως συζυγό μου ο μπέμπης κλώτσησε!!!Εγώ φώναζα το μωρό κλώτσησε ο Ν. τρόμαξε οι γονείς μας ξεκίνησαν να κλαίνε&κάναμε μια ολόκληρη αίθουσα μπάχαλο με αποτέλεσμα να καθυστερήσουμε όλους όσους περίμεναν μετά απο μας!!! Όπως καταλαβαίνεις είμασταν για γέλια&για κλάματα μαζί..." Ε.Μ.
"Αυτό που με συγκινησε ήταν τα πανέμορφα μπισκοτάκια του Art Cake που ταξίδεψαν 504 ολόκληρα χιλιόμετρα για να έρθουν στο νυφικό μου τραπέζι! Ήταν από τα πιο γλυκά κομμάτια της βραδυάς! Αυτό που με έκανε να γελάσω από έκπληξη ήταν το χρώμα του γάμου μου που είχε αλλάξει από κόκκινο σε χρυσό, όταν πολλοί φίλοι και συγγενείς, ακόμα και η κουμπάρα που υποτίθεται θα ήαν ασορτί με το χρώμα του γάμου, φυσικά η αδελφή μου, ακόμα και ο λειτουργός της εκκλησίας, φορούσαν ρούχα σε τόνους χρυσού! Τελικά δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα!" Μ.Ι.
"Το άγχος που είχα σε όλη τη διαδρομή εξαφανίστηκε μαγικά μόλις ο φωτογράφος μου είπε "είσαι κούκλα,ηρέμησε" και εκείνη τη στιγμή είδα τον άντρα μου να με περιμένει στην κορυφή της σκάλας." Δ.Α.
"Η τούρτα του γάμου μου (όχι, δεν ήταν από το Art Cake! χαχαχ) πήγε σε άλλο γάμο! Έφτασε σε εμάς μια ώρα μετά το γλέντι και τελείως στραβωμένη! Αυτό με έκανε να γελάσω! Συγκινήθηκα όταν είδα για πρώτη φορά τον μπαμπά μου να δακρύζει την ώρα που ετοιμαζόμουν να φύγω.." Χ.Π.
"Σβήνουν τα φώτα, αρχίζει η μουσική δυνατά, είναι το τραγούδι μας. Σφίγγουμε τα χέρια μας και ξεκινάμε. Μόλις παντρευτήκαμε. Είμαστε παντρεμένοι, μαζί! Το τραγούδι μας λέει "ησύχασε η θάλασσα μέσα στα μάτια σου", κοιταζόμαστε, "τα καταφέραμε!" λέμε με δάκρυα και γέλια μαζί και ξεκινάμε να χαιρετήσουμε όσους ήταν εκεί μαζί μας με αγάπη!" Δ.
"Έχουν περάσει 16 χρόνια αλλά ήμουν πολύ ευτυχισμένη που πήρα τον καλύτερο και τον πιο όμορφο άνδρα και το πιο σημαντικό είναι ότι το πιστεύω ακόμα!" Ε.Μ.
"Καθώς μπαίνω στην εκκλησία θυμάμαι να αντικρίζω έναν άνδρα που μου χαμογελούσε με σιγουριά αλλά και αγωνία από μακρυά.. Ήταν εκείνος εκεί και ήταν πιο όμορφος από ποτέ και με περίμενε.. και τότε ήμουν σίγουρη πως έπρεπε να πάω, να είμαι μαζί του.." Α.Κ.
"Η πιο ωραία στιγμή που έζησα στο γάμο μου ήταν μόλις τέλειωσε το τάνγκο που χορέψαμε με τον άντρα μου και καταχειροκροτηθήκαμε από τους ανθρώπους που αγαπάμε και μας αγαπάνε. Εκείνη τη στιγμή γέμισα ικανοποίηση που το όνειρό μου είχε μόλις γίνει πραγματικότητα!" A.K. (διαφορετική από την παραπάνω Α.Κ.!)
"Αυτό που θυμάμαι σα να έγινε χθες ήταν η στιγμή που μπήκα στο αυτοκίνητο για να πάω στην εκκλησία.. ήθελα τόσο πολύ να πω στον οδηγό να πάμε κάπου αλλού και όχι στην εκκλησία, να τα παρατήσω και να ξεφύγω από όλα αυτά!" Κ.
" Η ημέρα του γάμου μου ξεκίνησε με κάτι πολυ.. γυναικείο - ψώνια!! Με την αγαπημένη μου μητέρα ξεκινήσαμε, λοιπόν, να αδειάσουμε μερικά πορτοφόλια (τότε δεν υπήρχε κρίση στην Ελλάδα!) και καθώς περπατούσα αμέριμνη στον δρόμο με τραβάει από το χέρι λες και είδα φάντασμα και αρχίζει να με τρέχει μεσα σε κάτι στενά! Φυσικά ήδη γελούσα μέχρι δακρύων, αλλά ήθελα κάποια στιγμή, όταν τελειώσει το ράλλυ, να μου εξηγήσει τί μύγα την τσίμπησε! Και η μύγα ήταν ο μέλλον άνδρας μου, που είχε την ίδια φαϊνή με εμάς: να πάρει τον αδελφό του και τον πατέρα του και να βγουν για ψώνια την ίδια ώρα και στον ίδιο δρόμο με εμάς! Και μιας και "δεν κάνει η νύφη να δει τον γαμπρό πριν τον γάμο.." έτρεχα εγώ χιλιόμετρα! Φυσικά ούτε ο ίδιος γνώριζε που περιφερόμουν, η παρ' ολίγον συνάντηση θα ήταν όντως τυχαία!" Μαρίνα (ναι, εγώ)
Όσο για τα cupcakes της φώτο, αφιερώθηκαν σε μια νυφούλα που έζησε το όνειρό της πριν λίγο καιρό! Εύχομαι η ζωή της όλη να είναι τόσο γλυκειά και ανέμελη, τόσο αστεία (με την καλή έννοια) και απολαυστική όσο την ονειρευόταν σαν παιδί!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου